ในยุคสมัยก่อน การสร้างบันไดไม่ได้มีการนับจำนวนขั้นว่าเป็นเลขคี่หรือเลขคู่ แต่จะเน้นที่การออกแบบบันไดให้เหมาะสมกับการเดินของคนมากกว่า บันไดในอดีตถูกออกแบบให้มีความสูงของขั้นที่เหมาะสม โดยทั่วไปจะอยู่ที่ 15-20 เซนติเมตร แต่ความสูงที่เหมาะสมที่สุดตามการใช้งานทั่วไปคือระหว่าง 15-17 เซนติเมตร ซึ่งทำให้การเดินขึ้นลงบันไดเป็นไปอย่างสะดวกสบายและปลอดภัย

ความเชื่อที่ว่าการกำหนดจำนวนขั้นบันไดให้เป็นเลขคี่หรือเลขคู่มีความเกี่ยวข้องกับพลังหยินและหยาง เช่น เลขคี่เป็นพลังหยางที่หมายถึงคนเดิน ส่วนเลขคู่เป็นพลังหยินที่หมายถึงผีหรือปีศาจเดิน ความเชื่อนี้ไม่สัมพันธ์กับหลักฮวงจุ้ยที่แท้จริง การออกแบบบันไดควรเน้นที่การใช้งานและความปลอดภัยเป็นหลัก ผีหรือปีศาจไม่ได้ใช้บันไดในการเคลื่อนไหว แต่เขาลอยตามอากาศ ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ตรงตามหลักความเป็นจริงของธรรมชาติ

หากมีผู้สูงอายุอาศัยอยู่ในบ้าน ความสูงของขั้นบันไดควรถูกปรับให้ต่ำลง ระดับที่เหมาะสมจะอยู่ที่ 12-15 เซนติเมตร เพื่อให้ง่ายต่อการก้าวเดินและลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุ นอกจากนี้ การติดตั้งราวบันไดเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับการพยุงตัวและเสริมความปลอดภัย

อีกหนึ่งสิ่งที่ควรพิจารณาในการออกแบบบันไดคือการสร้างชานพักที่ขั้นบันไดสุดท้ายก่อนเข้าสู่ตัวบ้าน การมีชานพักนี้จะช่วยเพิ่มความปลอดภัยในกรณีที่ต้องเปิดประตูหรือมีคนเดินสวนออกมา ชานพักจะทำหน้าที่เป็นพื้นที่ระยะหนึ่งให้เราได้หยุดพักก่อนเดินเข้าบ้าน ลดโอกาสที่จะตกบันไดในกรณีที่มีคนเดินชนหรือเปิดประตูในขณะที่เรากำลังขึ้นหรือลงบันได

สรุปแล้ว ศาสตร์ฮวงจุ้ยในการออกแบบบันไดไม่ได้มุ่งเน้นที่เลขคี่หรือเลขคู่ แต่เน้นที่ความสะดวกสบายและความปลอดภัยของการใช้งาน การออกแบบบันไดที่เหมาะสมคือการพิจารณาสภาพแวดล้อมและผู้ใช้งานในบ้านอย่างรอบคอบเพื่อให้การเดินขึ้นลงบันไดเป็นไปอย่างปลอดภัยและสมดุลกับชีวิตประจำวัน